De Wij in Lemiers bestaat 10 jaar

De Wij in Lemiers, waar Astrid Merkx mee begonnen is, bestaat 10 jaar. Onregelmatig stuurt Astrid een nieuwsbrief naar geïnteresseerden. Soms nemen wij op deze site een gedeelte uit de nieuwsbrieven over in een artikel, zie: De Wij-wei

Uit de nieuwsbrief van 13 augustus 2017:
“De Wij ziet er steeds mooier uit. De ovale vorm komt terug in de “huiskamer”, in de moestuin en in het plan van de kas en het bezoekersonderkomen. Vrijwilligers uit vele landen komen naar mij toe via een uitwisselingswebsite. Ze logeren bij mij; ik geef hen eten en onderdak en zij helpen mij met de Wij en de verbouwing en ze houden vakantie. Mooie deal. De moestuin heeft een bladvorm; met bedden van ongeveer 1,2 meter breed en paden als nerven van een blad. De buitenkant is beplant met vaste planten en struiken, de binnenkant met eenjarigen; de gewone groente dus die we goed kennen. De pompoenen doen het dit jaar gelukkig weer erg goed. Ik heb nog niet echt veel ervaring met moestuinieren, maar het is leuk en bemoedigend om te zien dat steeds weer van alles groeit, als je maar zaait. Er waren nauwelijks appels, pruimen, bessen dit jaar vanwege de nachtvorst in de lente. De schapen hebben in totaal vier levende lammeren gebaard. Helaas is een moederschaap in het kraambed overleden aan schapen-kraamvrouwenkoorts. Haar lammeren hebben we met de fles groot gebracht. Er komen geitjes op de Wij en verder wordt er gewerkt aan een kippentractor, een verblijf voor ezels en een voor varkens. Het voedselbos wordt daardoor kleiner, maar kan dan ook intensiever beplant worden.
Ook in ‘t Huis wordt gewerkt.”

Astrid wil De Wij meer gemeenschappelijk laten worden zodat het niet meer De Wij van Astrid is. Daarvoor is Stichting Goed Wij-zigen opgericht. Die zal dan De Wij overkopen en mogelijk in de toekomst nog meer ondernemen.

Boerderij bij De Wij

“De Stichting Goed Wij-zigen bestaat nu bijna een jaar. En we hebben meteen een concreet project. De boerderij die tussen mijn huis en de Wij ligt staat leeg en is te koop. We hebben een plan gemaakt dat er qua exploitatie heel netjes uitziet. Kortweg houdt het plan het volgende in: 1) Een voorbeeld permacultuurproject met een boer die via zijn eigen bedrijf groente produceert en vermarkt; 2) Gezinshuis voor tienerzwangeren en –moeders (tot de leeftijd van 23 jaar); 3) dagbesteding voor mensen uit de gemeente Vaals en 4) verhuur van ruimtes. De verbouwing pakken we gefaseerd aan; steeds als er geld is voor een volgende fase kunnen we verder. De buurtbewoners zijn positief over het plan. Het plan is al ver uitgewerkt en ook een professionele plannenmaker was er positief over. Mooi hoe we dit als bestuur samen doen. We vullen elkaar aan, houden elkaar de spiegel voor en dragen allemaal ons steentje bij. We hebben een permacultuurboer gevonden, we hebben een bouwbedrijf en een ontwikkelaar, we hebben inmiddels ruime ervaring met het werken met vrijwilligers. De gemeente vindt het mooi, er is een enorme behoefte aan datgene wat we in de markt willen zetten. We missen nog expertise op het gebied van marketing, grote financiële zaken, belasting en organisatie. En verder zoeken we nog naar een koppel (of eenling) die op de Boerderij zou willen wonen en er een Gezinshuis voor tienerzwangeren en –moeders wil trekken. Ikzelf doe natuurlijk mee. Maar ik wil in ’t Huis blijven wonen en de Boerderij heeft tegen de tijd dat de kamers voor de tieners klaar zijn ook gezinsouders nodig. Weet je iemand die dat zou willen doen?

En langzaamaan begint de gedachte vorm te krijgen dat ik ook ’t Huis wil gebruiken voor de opvang van tiener zwangeren en –moeders. En de Wij voor het aanbieden van dagbesteding. Voorzichtige gedachten die ik aan het onderzoeken ben. Het leven blijft een spannende tocht!

Heb je zin om zinvol, sociaal en ecologisch te investeren? Zin om een bijdrage te leveren met de expertise die je hebt? Vergaderen en het geven van feedback op stukken kan via internet of telefoon. Maar komen mag natuurlijk ook. Heb je zin om ergens feedback op te geven of je mening te laten horen? We staan ervoor open!”

Uit de nieuwsbrief van 1 februari 2018:

“De Wij bestaat 10 jaar! Wát een tijd! En wat geniet ik ervan! En wat deel ik dat graag met andere mensen! Zoveel geleerd in de afgelopen jaren, zoveel mooie mensen ontmoet en zoveel mensen geïnspireerd.

Het gaat lekker door met de vrijwilligers die van ver komen. 21 Landen nu en in totaal 52 mensen die hier soms een week, soms 2 maanden zijn. Ze maken mooie dingen. Een vrijwilliger had een drone bij zich en maakte deze foto.

Het is een feest om mensen hier te laten ZIJN. En echt iedereen vindt het jammer als de tijd weer komt om te gaan. En ik vind dat ook steeds weer jammer. Er gebeurt iets speciaals met mensen als ze hier verblijven. Ze groeien, raken geïnspireerd. Een feest om steeds weer te mogen meemaken!

In de vorige nieuwsbrief berichtte ik over het plan dat De Stichting Goed Wij-zigen had om de boerderij te kopen. Dat plan is er nog steeds, maar we zetten het maar even in de koelkast. Het lukt nu niet. Te groot, te veel, te weinig mensen om het te dragen. Te veel geld nodig. Te onduidelijk wat het precies moet worden. Het gaat nu niet. Huis verbouwen en boerderij samen gaat niet tegelijk!

Dus de focus kwam opnieuw op mijn huis. Om daar eerst rust in te creëren. Lekker met de zolder bezig. En intussen kwam het bericht van Mas con Menos (www.masconmenos.nl) dat ze graag wilden komen kijken naar de Wij. Ik had anderhalf jaar eerder aangegeven dat ik het leuk zou vinden als ze zouden helpen met het ontmoetingscentrum op de Wij. En Ploni had dat een half jaar geleden nog eens herhaald. Nu kwamen ze! En ze vonden het een mooi project, hadden er zin in en vonden het een prettige uitdaging. En ineens ging er een balletje rollen: na 10 jaar de Wij en dromen van een gebouw erop (maar hoe krijg ik dat gedaan??) nu eindelijk een mogelijkheid, een kans!

Heel toevallig (het viel me toe) kwam er net een derdejaars architecte in opleiding als vrijwilligster! Ze heeft zich verdiept in de Wij, in het programma van wensen en eisen, het gebruik van een ontmoetingscentrum, en de grenzen van de mogelijkheden. En zo kwam het dat de subsidie die ik al eerder wilde aanvragen nu concreet werd. Er ontstond een plan. En iemand opperde het idee om de Stichting de aanvrager te laten zijn. Ook heel slim. Want dan weet iedereen dat het niet om mij gaat, maar om de Wij. Dat het niet mijn eigendom wordt, maar gemeenschapseigendom. En dat mensen er binnen de stichtingsdoelen gebruik van kan maken. Ineens vloeide het plan uit mijn pen. Binnen drie dagen was het klaar. Terwijl ik er eerst niet veel van bakte! LEADER gaf een positief advies over de eerste versie, (iets dat heel erg belangrijk is) en vervolgens werd het plan naar de gemeente gestuurd. De raad moet zich erover buigen omdat de gemeente mee betaalt aan de LEADER subsidies.

In de poging om een goed plan te maken voor de aankoop van boerderij groeide de stichting wat uit elkaar. Daarbij hadden we alle vier onze eigen dingen die tijd en energie vroegen, zone 1 dus. Met de komst van Mas con Menos en de noodzaak om snel een plan te maken kwam er weer even nieuwe energie in. Ploni ging verhuizen, kreeg een andere focus en stapte uit de stichting. En voor Steffi werd het duidelijk dat haar privé leven en het werken in de Stichting niet goed samen konden. Nu bestaat de stichting alleen nog uit mijzelf en Ed als ondersteunend lid. Steffi en Ploni zijn bereid om nog mee te denken, maar ze willen dat niet meer doen vanuit de rol als bestuurslid. En nu komt de vraag op: Wie helpt mij?

En toch voel ik dat het voor de ontwikkeling van de Wij belangrijk is om door te gaan. Tegelijkertijd blijf ik reflecteren: voor wie ik dit doe, met welke bezieling ik dit doe en waar ik de passie en energie vandaan haal om door te gaan. Ook de gedachte om te stoppen met door ontwikkelen van de Wij komt af en toe naar boven. Allerlei beelden en gedachten dwalen door mijn hoofd. Ik praat met mensen en ik deel nu deze nieuwsbrief. De kaarten liggen gunstig voor een gebouw. Grijp ik de kans, ga ik voor mijn droom die al tien jaar in mijn systeem rondzoemt of laat ik het voorbij gaan? Jullie zijn een deel van mijn klankbord. Dus heb je een gedachte hierover, deel m asjeblieft. En ook komend Wij-weekend wordt aan dit thema besteed. “Never waste a good crisis” zullen we maar zeggen.

Website: www.dewij.nl
Facbook: deWijLemiers

Hartegroet van Astrid Merkx, Lemiers-rijksweg 19, 6295 AK Lemiers. 06 555 38 777
Nog steeds elke woensdag open en elk eerste weekend van de maand!”