De Wij van Astrid Merkx in Lemiers

Astrid wil graag weer eens delen hoe het gaat:

Vier jaar geleden heb ik een stuk weidegrond gekocht (1.4 ha) en ik ben daar begonnen met doen wat me goed dunkte. Ik heb subsidie aangevraagd om van een gedeelte van de grond weer natuur te maken. Deze subsidie heb ik dit jaar gekregen; een traject met een lange adem, maar goed het is rond.
Ik wil permacultuur, een natuureducatieve plek. Ik heb notenbomen, bessenstruiken en hazelaars geplant in het eerste jaar. En verder bomen en struiken van mensen die ik kreeg. Het gras ging groeien en daarvoor heb ik paarden laten grazen. De samenwerking met de paardenman ging niet zo lekker en een jaar later zijn er koeien gekomen. De koeien gingen beter, maar die waren ook van een ander, die op een heel andere manier dacht. Afgelopen jaar heeft de koeienboer er geen koeien meer laten lopen, maar hij heeft het gras gemaaid. Hij blij omdat hij hooi had en ik blij omdat het gras gemaaid was. Op een gedeelte heb ik nu schapen lopen, eigen schapen en ik ben begonnen met een moestuin. Eerst 30 vierkante meter, toen 60 en dit jaar begin ik met een 10 vakken moestuin volgens de ecologische principes van VELT.

Vrijwilligers komen en gaan; dit jaar gaat een vrouw meedoen en we gaan een advertentie plaatsen voor meer mensen. Mijn doel is om eten te produceren; wat we produceren verdelen we samen.
Ik ben de eigenaar en ik ben dus ‘de baas’. Dat wringt met mijn wens om ieder zijn eigen ding te laten doen. Maar ik heb ook ontdekt dat er toch iemand de leiding moet hebben en dat ben ik dus. Ik zorg dat er zaad is, dat er gereedschap is en dat de mensen geïnformeerd zijn.
Ik probeer de principes van permacultuur toe te passen, zoveel als ik kan.
En ik loop ook tegen praktische dingen aan: de schapen die honger hebben, hekwerk wat beter goed dan natuurlijk kan zijn, woelratten die de jonge aanplant opvreten, tijdgebrek et cetera.

September 2011

Maar ik heb ook artisjokken, pompoenen, knoflook en nog veel meer lekkers. Inmiddels zijn er hoogstam fruitbomen geplant en is de Wij ingericht. Het gehalte aan eetbare gewassen kan en mag worden uitgebreid; als iemand opbouwende suggesties heeft, dan hoor ik het graag.
Komend jaar ligt de focus op het onderhouden en handhaven van de moestuin en de verzorging van de schapen. Ik heb daar denk ik mijn handen vol aan en ik hoop dat ik op vrijwilligers kan rekenen.
Er zijn al wat gedachten en gesprekken op gang om boomplantdag te laten plaatsvinden op de Wij. Lijkt me leuk!
Nog steeds welkom op woensdagmiddag op de Wij in Vaals/Lemiers.

Hartelijke groet,
Astrid Merkx