Maart 2013 Nieuwsbrief Wij van Astrid

Maastricht, maart 2013

boomfeestdag 2012-03-28

Eerdere nieuwsbrieven van de Wij van Astrid vind je door te klikken op deze link.

Beste mensen,

(met deze nieuwsbrief kruip ik uit mijn winterholletje. Er is veel gebeurd. De scheiding met Peter is wel het meest ingrijpend geweest, het verhuizen van Eckelrade naar Maastricht is niet niks, van de Wij een bedrijf maken was een grote stap, het slachten van de jonge rammen was enerverend en met een nieuwe partner de Wij bezielen is een groot avontuur. Never a dull moment.

Ik vind het zeer gepast om Peter te bedanken voor zijn bijdragen aan de Wij. Ik ben hem erg dankbaar voor de ondersteuning die hij mij gegeven heeft om op de Wij mijn ding te doen. Een aantal zaken zijn dankzij hem gerealiseerd. Hij staat dan ook niet voor niets een aantal keren in het nieuwe fotoboek van 2012.

Het huis in Eckelrade wordt nu gedeeld door Peter en zijn dochter en haar man. Haar appartement in de Heeg heb ik gekocht. Met deze woning’ruil’ hoefde niemand op een koper te wachten en waren alle partijen het best gediend.

Ik woon nu zo dicht bij mijn werk dat ik er lopend naar toe kan en geen berg meer op hoef. Ook mijn wandelingen met de hond behoren tot het verleden. Hoe zorg ik dat ik nu voldoende beweging krijg??!!

Wat erg leuk is, is dat het nieuwe fotoboek (van 2012) klaar is. Het is te zien bij mij natuurlijk, maar ook op het Internet: via de volgende link: online fotoboek; een verslag van rijkdom in groen gras.

Door de veranderingen, door het werk, door het weer, ben ik de afgelopen wintermaanden niet elke woensdag op de Wij geweest. Ik ben het weer aan het oppakken want ik miste het. Zeker nu het nieuwe tuinseizoen eraan komt is dat echt prettig. Als ik er ben, voelt het meteen zo ontzettend goed! Mijn lijf weet wat het gaat doen, vaak nog voordat mijn hoofd een plan heeft. Nog steeds kan ik ‘lekker onthoofden’ op de Wij; Daar is-ie voor bedoeld, de Wij , ook voor jou. Dit jaar gaan we weer veel leren over permacultuur.

Het heksenfeest was leuk. Samen met het IVN en een hoop kinderen hebben we genoten van het prachtige weer. Ik kreeg hulp van een collega met haar man die pizza’s en brood kwamen bakken. De Wij maakte die dag zijn naam waar.

heksenfeest 9 sept 2012

De ramlammeren zijn inmiddels geslacht en het vlees is geleverd aan een (zich uitbreidende) groep mensen. Zelfs Paultje moest eraan geloven, iets wat ik nog steeds jammer vind. Ik hoop dat ik nog ooit zo’n lief lam krijg! Het slachten zet je met twee voeten op de grond. Ook dat doet de Wij met me.

Ik heb ook nog ram gekocht van een andere boerderij en hij heeft met een blauw stempelkussen om de ooien mogen dekken. Hij heeft er twee weken tussen gelopen. Ook al hebben de schapen een blauwe kont, ik ben benieuwd of hij er lang genoeg is geweest. Ik hoop dat er toch lammeren geboren worden, want wat is schattiger dan die kleine levende wolletjes die zo aaibaar zijn.

Thijs heeft zijn intrede gedaan op de Wij. Hij is mijn nieuwe partner en hij vindt het net zo heerlijk als ik om met zelfvoorziening, ecologie en duurzaamheid bezig te zijn. We delen de visie, we delen het samen willen doen en het pionieren. Hij heeft ideeën die ik leuk vind en die naar mijn idee ook toepasbaar zijn. Hij kan verbinden en hij komt met nieuwe initiatieven.

Zo heeft hij “Busje Vol” bedacht: een groep mensen die met elkaar een dag naar de Wij komen om daar een project te doen, samen bezig zijn en daar genieten van elkaars aanwezigheid en van de Wij. Het aantal wordt bepaald door de 6 zitplaatsen van mijn bestelbus. Starten vanuit waar je staat behoort tot het gedachtegoed van de Wij.

Een voorbeeld van een project wat al uitgevoerd is: een groep mensen die door Thijs geregisseerd wordt, wil hem daarvoor een vergoeding geven. Thijs heeft gevraagd of dat niet in geld, maar in arbeid gegeven kan worden. De groep is in de Hoge Fronten in Maastricht bezig geweest met het kappen van een stuk bos dat gekapt moet worden. Het Centrum voor Natuur en Milieu Educatie (CNME) beheert dat stuk natuur en heeft gereedschap te leen gegeven. Tijdens die dag is er gefilmd voor het toneelstuk dat de groep aan het voorbereiden is. Het hout dat gekapt werd is met aanhangers naar de Wij gebracht en kan daar gebruikt worden om te bouwen en te spelen. De takkenbossen zijn gebundeld en naar een bakster gebracht die op ambachtelijke wijze vlaaien en brood bakt. Deze vrouw gaat weer een vlaai bakken voor de groep. Alle partijen blij. Dit project is een voorbeeld van lateraal denken (in tegenstelling tot verticaal of lineair denken). Het gaat tot het gedachtegoed van de Wij behoren.

Nog een ander project: “Rond de Driehoek”. Een project waarbij een onderwerp op de Wij besproken wordt aan de driehoektafel die bij mij vroeger in de verloskundepraktijk heeft gestaan. Dit gesprek wordt dan gefilmd en op youtube gezet.

Ik merk dat ik de neiging heb om een lijst te maken met de dingen die gebeuren moeten. En Thijs heeft de neiging om mensen te verbinden met de Wij. Een mooie combinatie. Het is zoeken naar hoe de beide invalshoeken gecombineerd gaan worden. Dat doet wederom een beroep op mijn vertrouwen in de kosmos haha. Ik blijf leren, zoals gezegd; never a dull moment!!

Vanaf januari is de Wij een bedrijf geworden. Voor mij allemaal nog nieuw. Zo is er inmiddels een bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering. Mensen die komen vullen een papier in dat ze een vriendendienst komen doen en zijn dan verzekerd. Dat geeft een goed gevoel voor mij en hopelijk ook voor wie komt Wij-en.

Ook speelt de gedachte om een stichting op te richten, die het beheer voert. Voorlopig zijn er wat dat betreft nog meer vragen dan antwoorden.

Ook het bouwen van een bezoekersonderkomen is een traag proces. Thijs en ik zijn bij de gemeente geweest om te vragen of we de bouw stap voor stap mogen doen. Dat mag wel, maar we moeten wel bij de eerste aanvraag meteen duidelijk hebben wat het eindproduct gaat zijn. En zover zijn we nog niet. De ideeën worden wel steeds concreter, maar liever maken we het plan ook samen met andere mensen. We zijn geen architecten. We willen zo’n gebouw ook samen met anderen bouwen, graag met materialen uit de omgeving en passend in de omgeving. Volgende stap is om te praten met de bouwmeester over wat er allemaal precies kan.

De lente staat voor de deur; de perceeltjes liggen te wachten op bewerken, inzaaien. Vorige week stralende zon, in hemdje bezig geweest. Nu sneeuwt het en kunnen we weer gaan langlaufen. De winter gaat echt over, naar buiten met ons!

En wat wil jij op de Wij?

Hartelijke groet,
Astrid

i.v.m. mijn werk vind ik telefoneren lastig. Per mail ben ik te bereiken op acmj.merkx(at)gmail.com